Medyczne Inspiracje – Szkolenia Chiromax

Technika o wysokiej prędkości i niskiej amplitudzie (HVLA) jest określana przez Radę Edukacyjną ds. Zasad Osteopatycznych (ECOP) jako „bezpośrednia technika stawowa wykorzystująca siły o dużym przyśpieszeniu i małej amplitudzie ruchu” HVLA jest jedną z najstarszych form medycyny manualnej i jest wciąż badana pod względem odpowiedzi klinicznej. Manipulacja HVLA polega na precyzyjny przyłożeniu odpowiednich komponentów w leczonym stawie oraz zastosowaniu szybkiego i krótkiego impulsu, którego najczęściej efektem jest
charakterystyczne kliknięcie (kawitacja) powodujące m.in. zmniejszenie napięcia mięśniowego w okolicy zabiegowej.
HVLA to technika najmniej czasochłonna. Z drugiej strony ma stosunkowo długą krzywą uczenia się kompetencji i pewności terapeuty, dlatego instruktor wprowadza kursanta w technikę krok po kroku, aż do momentu, kiedy uczący się terapeuta potrafi prawidłowo i bezpiecznie wykonać
manipulację. Techniki HVLA wykorzystywane są w chiropraktyce, osteopatii oraz fizjoterapii.

Rada ds. Edukacji w zakresie Osteopatii (ECOP) definiuje technikę leczenia artykulacyjnego (ART) jako „technikę o niskiej prędkości / umiarkowanej do wysokiej amplitudy, gdzie w stawie jest wykonywany pełny ruch z terapeutycznym celem zwiększenia zakresu swobody ruchów. Siła aktywująca może być ruchem sprężystym, albo powtarzalnym, koncentrycznym ruchem stawu przechodzącym przez barierę ograniczającą” . W Philadelphia College of Osteopathic Medicine (PCOM), techniki artykulacyjne określa się jako techniki sprężystości. Ma podobieństwa zarówno do tkanek miękkich, jak i HVLA pod tym względem, że może wpływać odpowiednio na komponenty mięśniowo-powięziowe i elementy stawowe. Jednak umiarkowana, do wysokiej amplituda opisana w definicji nie oznacza przejścia przez ograniczającą barierę przy wysokiej prędkości . Związek między patologicznymi, fizjologicznymi i anatomicznymi barierami powinien pozostać zgodny z zasadami HVLA: ruch przez barierę ograniczającą powinien być nadal moderowany i ograniczany do minimum.

Technika energetyzacji mięśni (MET) jest formą osteopatycznego leczenia manipulacyjnego opracowanego przez Freda L. Mitchella, s., DO (1909-1974). Zdefiniowana została przez Radę ds. Edukacji w zakresie Osteopatii (ECOP) jako „system diagnozy i leczenia, w którym pacjent dobrowolnie porusza ciałem zgodnie z zaleceniami terapeuty. Ruch pacjenta wynika z precyzyjnie kontrolowanej pozycji, z określonym przez terapeutę oporem. W technikach MET, podobnie jak w innych bezpośrednich technikach, kierunek działania skierowany jest w stronę ograniczającej bariery choć ostatnio zaczęto modyfikować techniki MET w stronę pośrednią … MET ma zastosowanie w większości problemów strukturalnych.

Osteopatyczne techniki trzewne lub inaczej brzuszne (VIS) są zdefiniowane w słowniku terminologii osteopatycznej przez Radę Edukacyjną ds. Osteopatycznych Zasad (ECOP) jako „system diagnozy i leczenia ukierunkowany na trzewia w celu poprawy funkcji fizjologicznej
narządu jak też całego ciała.
Techniki wisceralne były częścią osteopatycznego manipulacyjnego arsenału osteopatycznego od czasów Stilla, który opracowywał i promował swój system diagnozy i następujące techniki manipulacji dla choroby, a nie tylko bólu mięśniowo-szkieletowego. W rzeczywistości większość
pism Still’a dotyczy systemów krążenia (tętniczego, żylnego i limfatycznego), neurologicznego, i trzewnego.
To podejście doskonale sprawdza się w niezidentyfikowanych bólach brzucha, nietrzymaniu moczu, bólach menstruacyjnych, niepłodności i wielu innych problemach z trzewiami lub kręgosłupem.