Program

• Anatomia i biomechanika:
• Budowa i funkcje poszczególnych odcinków kręgosłupa, stawów miednicy, żeber (moduł 1) oraz stawów obwodowych (moduł 2)
• Badanie
• GOE – ogólne badanie osteopatyczne
• Regionalne i segmentalne badanie ruchomości kręgosłupa (moduł 1) i stawów obwodowych (moduł 2)
• Testy ortopedyczne, neurologiczne i osteopatyczne
• Planowanie terapii osteopatycznej
• Odnajdywanie dysfunkcji somatycznych (SD)
• Metody leczenia – omówienie i praktyka
• Techniki tkanek miękkich (ST) w ujęciu osteopatycznym – czytaj więcej
Techniki Tkanek Miękkich ( ST)
Technika tkankowa definiowana jest przez Radę ds. Edukacji Osteopatycznej (ECOP) jako “bezpośrednią technikę, która zazwyczaj obejmuje rozciąganie boczne, rozciąganie liniowe, głębokie naciski, trakcję i / lub oddzielenie podczas monitorowania reakcji tkanek i ruchu zmiany przez palpację”.
Zwana również techniką „mięśniowo-powięziową “.
Niektóre aspekty technik tkanek miękkich są podobne do technik uwalniania mięśniowo-powięziowego w odniesieniu do efektów termodynamicznych w zmieniających się stanach fizycznych i powodujących reaktywność tkankową (odpowiedź powięziowa).
Jednak specyficzne metody manualne, za pomocą których terapeuta wywołuje te reakcje, są nieco inne. Najbardziej wyróżniającymi aspektami techniki tkanek miękkich w porównaniu z techniką uwalniania mięśniowo-powięziowego jest to, że w technice uwalniania mięśniowo-powięziowego siły są kierowane głębiej.
Siły powinny być skierowane wystarczająco głęboko, aby zaangażować leczoną tkankę, ale jednocześnie leczenie powinno być łagodnie lub umiarkowanie wprowadzane i akceptowane przez pacjenta.
• Techniki artykulacyjne (ART) – czytaj więcej
Techniki artykulacyjne (ART)
Rada ds. Edukacji w zakresie Osteopatii (ECOP) definiuje technikę leczenia artykulacyjnego (ART) jako “technikę o niskiej prędkości / umiarkowanej do wysokiej amplitudy, gdzie w stawie jest wykonywany pełny ruch z terapeutycznym celem zwiększenia zakresu swobody ruchów. Siła aktywująca jest albo ruchem sprężystym, albo powtarzalnym, koncentrycznym ruchem stawu przechodzącym przez barierę ograniczającą. ”
W Philadelphia College of Osteopathic Medicine (PCOM), techniki artykulacyjne określa się jako techniki sprężystości. Ma podobieństwa zarówno do tkanek miękkich, jak i HVLA pod tym względem, że może wpływać odpowiednio na komponenty mięśniowo-powięziowe i elementy stawowe. Jednak umiarkowana do wysokiej amplituda opisana w definicji nie oznacza przejścia przez ograniczającą barierę przy wysokiej amplitudzie. Związek między patologicznymi, fizjologicznymi i anatomicznymi barierami powinien pozostać zgodny z zasadami HVLA: ruch przez barierę ograniczającą powinien być nadal moderowany i ograniczany do minimum.

• Techniki energetyzacji mięśni (MET)
• GOT – General Osteopathic Treatment
• Techniki manipulacyjne HVLA – krótka dźwignia, bezpieczna długa dźwignia – czytaj więcej
Manipulacje HVLA – Short Levers Techniques
Technika o wysokiej prędkości i niskiej amplitudzie (HVLA) jest określana przez Radę Edukacyjną ds. Zasad Osteopatycznych (ECOP) jako „bezpośrednia technika stawowa wykorzystująca siły o dużej prędkości i małej amplitudzie”
HVLA jest jedną z najstarszych form medycyny manualnej i jest wciąż badana pod względem odpowiedzi klinicznej … czytaj więcej ……
( Manipulacja HVLA polega na precyzyjny przyłożeniu odpowiednich komponentów w leczonym stawie oraz zastosowaniu szybkiego i krótkiego impulsu, którego najczęściej efektem jest charakterystyczne kliknięcie (kawitacja) powodujące m.in zmniejszenie napięcia mięśniowego w okolicy zabiegowej oraz
Jest to technika, która jest najmniej czasochłonna. Z drugiej strony ma stosunkowo długą krzywą uczenia się kompetencji i pewności terapeuty, dlatego instruktor wprowadza kursanta w technikę krok po kroku, aż do momentu, kiedy uczący się terapeuta potrafi prawidłowo i bezpiecznie wykonać manipulację.
Techniki HVLA wykorzystywane są w osteopatii, fizjoterapii oraz chiropraktyce
• Techniki manipulacyjne kości krzyżowej i miednicy – togle, recoil , – czytaj więcej
• Semiologia/Patologia
• Przepuklina dysku, zespoły korzeniowe i inne dyskopatie, bóle stawów krzyżowo-biodrowych, klatki piersiowej i wiele innych – procedury postępowania terapeutycznego
• Uszkodzenia miednicy w ujęciu energetyzacji mięśni
• Typowe problemy odcinka szyjnego kręgosłupa – omówienie i planowanie terapii
• Bóle głowy, bóle międzyżebrowe, Zespół górnego otworu klatki piersiowej oraz inne – procedury postępowania terapeutycznego